*Αφιερωμένο στην Ελένη Παπαπέτρου Κολκίδου και στην Μαριάννα Μισιρλή..

Την συγκλονιστική ιστορία της ανευρέσεως της εικόνας της Ζωοδόχου Πηγής στο Σκλήθρο του Δήμου Αμυνταίου παρουσιάζει ο Πολίτης της Φλώρινας και η Βίβιαν Ευαγγέλου Μισιρλή, σύμφωνα με όσα μας διηγήθηκε ο Κοινοτάρχης του χωριού κ. Παύλος Κολκίδης. 

Όπως κάθε χρόνο, την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα, θα γινόταν στο Σκλήθρο το πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής. Η ιστορία της εύρεσης της εικόνας της Ζωοδόχου Πηγής ξεκινά την περίοδο 1840-1870 όταν η Ευτέρπη, κάτοικος του χωριού, είδε την Παναγία σε όραμα. Η μητέρα της Ευτέρπης αφού παντρεύτηκε δεν μπορούσε να κάνει παιδιά για πολλά χρόνια και παρακαλούσε την Παναγία να της δώσει ένα, δίνοντας μάλιστα υπόσχεση στην Παναγία ότι αν ήθελε αργότερα να αφιερώσει τη ζωή της στον Θεό, δεν θα είχε αντίρρηση.

Οι προσευχές της εισακούστηκαν και μετά από λίγα χρόνια γεννήθηκε η Ευτέρπη. Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, η Ευτέρπη παντρεύτηκε πρόξενο στο γειτονικό χωριό Ασπρόγεια, αλλά την επομένη του γάμου της επέστρεψε στο Σκλήθρο στο πατρικό της αφού αρνήθηκε να κοιμηθεί με τον άντρα της. Οι γονείς της θεώρησαν κρίμα που η κόρη τους άφησε τον άντρα της, με τον πατέρα της να επιμένει να επιστρέψει στον άντρα της. Αλλά η μητέρα της, όπως πάντα θυμόταν την υπόσχεση που είχε δώσει στην Παναγία, δεν επέμενε γιατί πίστευε ότι ήταν θέλημα Θεού.

Λίγα χρόνια αργότερα, η Ευτέρπη βλέπει το πρώτο όραμα: μια πολύ όμορφη και γλυκιά γυναίκα όπως περιέγραψε, να της ζητήσει να την επισκεφτεί γιατί όλοι την είχαν ξεχάσει και δεν μπορούσε πια να είναι μόνη! Η Ευτέρπη, αφού εξομολογήθηκε αυτό το όραμα στη μητέρα της, τη συμβούλεψε να μην το πει πουθενά γιατί θα τη θεωρούσαν τρελή αφού προηγουμένως είχε χωρίσει από τον άντρα της.

Η Ευτέρπη υπάκουσε, αλλά για δεύτερη φορά είδε σε όραμα αυτή τη γυναικεία φιγούρα που παραπονέθηκε ότι δεν πήγε να τη βρει, υποδεικνύοντας μάλιστα το μέρος που θα τη βρει. Και πάλι η Ευτέρπη δεν πήγε αφού την απέτρεψε η αδερφή της. Ωστόσο, η Παναγία εμφανίστηκε για τρίτη φορά στην Ευτέρπη με την απειλή ότι αν δεν πήγαινε να τη βρει και αυτή τη φορά θα τη έβρισκε πολύ άσχημα.

Η Ευτέρπη, αποφασισμένη να πάει και ενώ κανείς από την οικογένειά της δεν την ακολούθησε σε αυτή την τρέλα όπως έλεγαν, πήρε βοηθό ένα Τούρκο αγόρι 10-12 ετών και σκάβοντας στο μέρος που υπέδειξε η Παναγία μέσα από τα οράματα, βρήκαν την εικόνα της Αγίας Παρασκευής  που την ίδια ώρα άρχισε να αναβλύζει αγιασμό.

Εκεί έχτισε ένα μικρό ξωκλήσι με πέτρες και τοποθέτησε έναν μικρό πολυέλαιο. Από εκείνη τη μέρα μέχρι το τέλος της ζωής της, η Ευτέρπη αφιέρωσε τη ζωή της στην Παναγία, πηγαίνοντας καθημερινά στο ξωκλήσι για να ανάψει το κερί που έφτιαξε η ίδια. Το θαύμα αυτό μαθεύτηκε σε όλη τη γύρω περιοχή, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να φτάσει στο Σκλήθρο για να προσευχηθεί και να αγιαστεί από τη θαυματουργή εικόνα.

Το 1959, ενώ το Σκλήθρο ήταν ακόμη πρωτεύουσα της περιοχής, ο ιερέας του χωριού Δημήτριος Παπαδημητρίου, βλέποντας τη λατρεία του κόσμου, ζήτησε από τον Δημήτρη Τσιμερόπουλο, που είχε ένα αμπέλι κάτω από την εκκλησία, να τους το δώσει για θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα μεγαλύτερο. Ο θεοσεβούμενος χωρίς δεύτερη σκέψη παράτησε το χωράφι του και έτσι χτίστηκε το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής όπου στο μπροστινό μέρος ήταν τοποθετημένη η εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής προστάτιδας για όλους τους κατοίκους του Σκλήθρου. Το αρχικό εκκλησάκι που έχτισε η Ευτέρπη το 1800 από πέτρες ήταν ακριβώς πάνω από το νέο. Την εικόνα που βρήκε η Ευτέρπη σύμφωνα με την προφορική ιστορία στις 9 Νοεμβρίου 1912, η ​​3η Μεραρχία- Σύνταγμα Ιππικού του Ελληνικού Στρατού έφτασε στο χωριό Σκλήθρο και προχώρησε στην πυρπόληση του ναού του Αγίου Γεωργίου αλλά με τη γενναία προσπάθεια όλων των γυναικών. στο χωριό μπλοκ τις εισόδους εμποδίζοντας την καταστροφή της εκκλησίας. Όμως, ο στρατός παίρνει τις εικόνες και τις συντρίβει με τα άλογά τους. Λέγεται ότι η εικόνα της Αγίας Παρασκευς ήταν μια από αυτές που καταστράφηκαν. Η σημερινή παλιά εικόνα δημιουργήθηκε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.