ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 

Στις 12/8/24 έγινε μοιραίος ακρωτηριασμός του δεξιού κάτω άκρου στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης. 

Έκτοτε και μέχρι την παρασκευή 20/9/24 ήμουν σε αναμονή -νοσηλευόμενος- της απάντησης του ΚΕΦΙΑΠ Αμυνταίου για εισαγωγή στο κέντρο αποκατάστασης. Το κέντρο αποκατάστασης είχε μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου έναν ασθενή, και στη συνέχεια κανέναν. Μεσολάβησαν οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων οι δηλώσεις του διοικητή του νοσοκομείου Φλώρινας , τόσο στα τοπικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και σε τηλεοπτικό σταθμό, για έναρξη εισαγωγών εξετάζοντας και τα κοινωνικά κριτήρια. 

Ωραία λόγια! 

Την Παρασκευή το μεσημέρι στάλθηκε στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου από το ΚΕΦΙΑΠ αρνητική απάντηση, παρά το γεγονός ότι την Τετάρτη 18/9/24 στις 8:09 π.μ., μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με ενημέρωσαν πως θα με δεχτούν στο κέντρο αποκατάστασης, και μάλιστα δήλωσαν πως θα κανονίσουν ασθενοφόρο για την μετακίνησή μου την Παρασκευή 20/9/24. 

Ένα άτομο με μηριαίο ακρωτηριασμό με 84% ήδη πιστοποιημένη από ΚΕΠΑ αναπηρία που ζει μόνος του στο δήμο Αμυνταίου, χωρίς ιδιαίτερα εισοδήματα, γιατί δεν έγινε αποδεκτό στο κέντρο αποκατάστασης ; Mε ευθύνη ποιανού το ΚΕΦΙΑΠ λειτουργεί ,όσο ήταν σε αναμονή με έναν , και από αρχές Σεπτεμβρίου με κανέναν ασθενή ; Μήπως θα προβούν σε μερικές ελάχιστες εισαγωγές για να φιμώσουνκάποιους;  Θλίψη και ντροπή. 

 Υ.Γ. Θα ήθελα δημόσια να ευχαριστήσω το διευθυντή της β’ ορθοπεδικής  του νοσοκομείου Παπαγεωργίου κ. Μπελετσιώτη Αναστάσιο , και τον εξαιρετικό γιατρό και σπουδαίο άνθρωπο κ. Πετράκη Ιορδάνη. Όσο υπάρχουν τέτοιοι επαγγελματίες υγείας, υπάρχει ελπίδα.  

Παππάς Γιώργος.